นั่งรถบัสคองโกประมาณ 10 นาทีจากป้ายรถเมล์หน้าสถานีคินเท็ตสึคิชิ เมื่อคุณลงที่ป้ายรถบัส Taishi-mae คุณจะเห็นบันไดอยู่ตรงหน้าคุณ วัดอิโซนากายามะ เอฟุคุจิ ซึ่งเป็นสุสานของเจ้าชายโชโตกุนั้นน่าประทับใจ เพราะแม้จะมองจากด้านล่างของบันได คุณก็ยังมองเห็นสุสานเป็นเส้นตรงด้านหลังประตูทางใต้สีแดงชาด นอกจากเจ้าชายโชโตกุแล้ว ยังมีสุสาน (ซันคตสึเบียว) ที่ฝังศพพระมารดา จักรพรรดินีอานาโฮเบะ โนะ ฮาชิฮิโตะ และมเหสี คาชิวาเบะ โนะ โออิรัตสึเมะ ว่ากันว่าเพื่อปกป้องมัน จักรพรรดิ์ซุยโกะจึงสร้างมันขึ้นมา และจักรพรรดิโชมุได้ดูแลวัดขนาดใหญ่ในปีแรกของจินกิ (724)

เมื่อคุณผ่านประตูทิศใต้ คุณจะพบกับบริเวณที่ปูด้วยกรวดสวยงามและได้รับการดูแลอย่างดี ทางด้านซ้ายของบริเวณเป็นวัดขนาดใหญ่ที่เรียกว่าคอนโดะ ภาพหลักคือเนียวอิรินคันนงสูง 90 ซม. ซามูไรที่อยู่เคียงข้างคือ ฟุโดะ เมียว และ ไอเซ็น เมียว จากป้ายสันเขาที่ทิ้งไว้ด้านหลังห้องใต้หลังคา เห็นได้ชัดเจนว่าสร้างขึ้นใหม่ในปี 1732 และนอกจากป้ายสันเขาแล้ว ที่นี่ยังเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่ได้รับมอบหมายจากจังหวัดโอซาก้าอีกด้วย

เดินต่อไปขึ้นบันไดที่ด้านหลังของบริเวณ ภายในประตูนิเท็นมง ห้องโถงมิโดตอนบน ห้องโถงโจโด ห้องโถงเคียวโด ฯลฯ ถูกสร้างขึ้นเพื่อล้อมรอบสุสาน และว่ากันว่าเจ้าชายโชโตกุ มารดาของเขา และภรรยาของเขาถูกฝังอยู่ในสุสาน และมันถูกเรียกว่า อิจิเบียวสามกระดูก กล่าวกันว่าในอดีต เมื่อโคโบ ไดชิไปเยี่ยมชมโจโดโด จะได้ยินเสียงดนตรีจากวัดเป็นเวลา 99 คืน และเทพเจ้าทั้งสาม (อมิตา เนียวไร พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิม และพระโพธิสัตว์เซอิชิ) มาเยี่ยมวัด

ฝั่งตรงข้ามถนนจากวัดเอฟุคุจิที่ด้านหลังซอยคือวัดไซโฮจิ หลังจากการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายโชโตกุ พี่เลี้ยงสามคนของเขา สึคิมาสึฮิเมะ ฮิมาสึฮิเมะ และทามาเทรุฮิเมะ (ซึ่งน่าจะเป็นธิดาของโซงะ อุมาโกะ, โอโนะ อิโมโกะ และโมโนโนเบะ โมริยะ ตามลำดับ) โกนศีรษะ เข้าไปในวัดพุทธ และยืนอยู่หน้าหลุมศพของพระองค์ ว่ากันว่าวัดนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อมีการสร้างห้องโถงเพื่อสวดภาวนาเพื่อดวงวิญญาณของเจ้าชาย วัดไซโฮอินตั้งอยู่บนบันไดที่ยาวกว่าวัดเอฟุคุจิ และจากด้านบนของบันได คุณสามารถมองเห็นสุสานจักรพรรดิราวกับว่ามันกำลังเฝ้าดูคุณอยู่

กลับไปที่สถานี Kishi และขึ้นรถไฟ Kintetsu ไปยังทางออก Tondabayashi West ใช้เวลาเดินเพียง 5 นาทีจากสถานี คุณก็สามารถมุ่งหน้าไปยังจิไนมาจิ ซึ่งเป็นเมืองที่พ่อค้าจากสมัยเอโดะยังคงหลงเหลืออยู่ ก่อนอื่น เรามุ่งหน้าไปยังอดีตตระกูลสุกิยามะ ซึ่งดำเนินธุรกิจโรงเหล้าสาเกตั้งแต่สมัยเอโดะถึงยุคเมจิ และว่ากันว่าเป็นอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในจิไนมาชิ อดีตตระกูลสุกิยามะยังเป็นที่รู้จักในฐานะบ้านเกิดของเรียวโกะ อิชิกาวะ กวีของโรงเรียนเมียวโจ เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม (มีค่าธรรมเนียม) และคุณสามารถเที่ยวชมภายในและสวนได้ อย่าลืมไปดูรายละเอียดต่างๆ เช่น ท้ายรถ พื้นที่ขนาดใหญ่ และภาพวาดฟูซูมะได้ที่นี่

สิ่งอำนวยความสะดวกแห่งนี้มีโคมไฟตั้งอยู่ตรงข้ามกับบ้านสุกิยามะในอดีต มีการจัดแสดงเครื่องมือทางการค้า ป้ายร้านค้า และกระเบื้องโอนิกาวาระ คุณสามารถพักได้ฟรี ดังนั้นให้แวะระหว่างเดิน นอกจากนี้ยังมีตู้จำหน่ายสินค้าอัตโนมัติและห้องน้ำอีกด้วย

เมื่อพูดถึงถนนสายหลักของจิไนมาจิในสมัยนั้น นี่คือโจโนมง โดริ อย่างที่คุณคาดหวังจากถนนสายหลัก ที่นี่เรียงรายไปด้วยวัดและบ้านเก่าหลังใหญ่ที่เคยบริหารพ่อค้าไม้ โรงเบียร์ ร้านขายน้ำมัน ฯลฯ ความเจริญรุ่งเรืองในยุคนั้นสามารถพบเห็นได้ในคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งหาได้ยากในโอซาก้ายุคปัจจุบัน โดยมีเพียงหลังเดียวต่อบล็อก การเปรียบเทียบรูปแบบสถาปัตยกรรมของบ้านหลังเก่าแต่ละหลังอาจเป็นเรื่องน่าสนุก เช่น ผนังสีขาว รั้วไม้ งานขัดแตะไม้ หน้าต่างกรงแมลง กระเบื้องโอนิกาวาระ และหลังคาขนาดเล็กที่มีช่องระบายควัน

เมื่อพูดถึงถนนสายหลักของจิไนมาจิในสมัยนั้น นี่คือโจโนมง โดริ อย่างที่คุณคาดหวังจากถนนสายหลัก ที่นี่เรียงรายไปด้วยวัดและบ้านเก่าหลังใหญ่ที่เคยบริหารพ่อค้าไม้ โรงเบียร์ ร้านขายน้ำมัน ฯลฯ ความเจริญรุ่งเรืองในยุคนั้นสามารถพบเห็นได้ในคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งหาได้ยากในโอซาก้ายุคปัจจุบัน โดยมีเพียงหลังเดียวต่อบล็อก ผนังสีขาว รั้วไม้ ไม้ขัดแตะไม้ และหน้าต่างกรงแมลงของบ้านหลังเก่าแต่ละหลัง (มุชิโคมาโดะ จิไนมาจิ ก่อตั้งขึ้นในสมัยเซ็นโงกุ มีหลายวิธีในการหลีกเลี่ยงสงครามในส่วนต่างๆ ของเมือง มีหลายจุดบนผนัง ตัวอย่างหนึ่งคือ ``ชิโนกาเอชิ'' ซึ่งเป็นแนวไผ่และต้นไม้เรียงราย ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่ ``อะเทมาเกะ โนะ มิจิ'' ซึ่งถนนในเมืองเปลี่ยนไปประมาณครึ่งหนึ่งเพื่อกีดขวางการมองเห็น . มันถูกใช้ทุกที่