เกี่ยวกับโอซาก้า

เมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานถึง 1,400 ปี

ตั้งแต่สมัยโบราณ โอซาก้าเป็นสถานที่ที่ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกัน โอซาก้าตั้งอยู่ที่จุดบรรจบของทะเลเซโตะในซึ่งมีการจราจรหนาแน่น และมีแม่น้ำที่ไหลจากด้านในไปยังอ่าวโอซาก้า นานมาแล้วก่อนที่รถไฟและรถยนต์จะวิ่ง ได้มีการพัฒนาให้เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและเป็นประตูสู่ญี่ปุ่น ต้อนรับพ่อค้าและนักเดินทางจากทั่วเอเชีย

ต้นกำเนิดของโอซาก้ามีอายุย้อนกลับไปตั้งแต่ศตวรรษที่ 5

ประมาณศตวรรษที่ 5 โอซาก้ามีความเจริญรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและการเมืองของญี่ปุ่น นานิวาซุซึ่งว่ากันว่ามีอยู่ในเขตชูโอ เมืองโอซาก้าในปัจจุบัน เคยเป็นท่าเรือที่เพิ่งเปิดใหม่ในขณะนั้น และถูกใช้เป็นประตูสู่เกาหลี จีน และประเทศอื่นๆ ในเอเชีย กล่าวกันว่าผู้มาเยือนโอซาก้าจากเอเชียได้นำงานฝีมือล้ำหน้า เทคนิคล้ำสมัยในการทำเซรามิก เทคนิคและอุตสาหกรรมการตีเหล็ก ตลอดจนเทคโนโลยีและข้อมูลล้ำสมัยอื่นๆ มากมายมาด้วย พระพุทธศาสนาซึ่งยังไม่ได้เผยแพร่ในญี่ปุ่นในขณะนั้น ก็เริ่มเผยแพร่ไปยังประเทศญี่ปุ่นในช่วงเวลานี้เช่นกัน ข้อมูลและเทคโนโลยีนี้แพร่กระจายไปยังภูมิภาคอื่น ๆ ของญี่ปุ่นด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจ

พุทธศาสนาเผยแพร่ไปยังญี่ปุ่น และเจ้าชายโชโตกุได้สร้าง ชิเทนโนจิ ในปี 593 ในเวลาเดียวกัน โอซาก้าก็เริ่มพัฒนาเป็นเมืองนานาชาติโดยมีการแลกเปลี่ยนกับประเทศอื่นๆ ในเอเชีย ในปี 645 จักรพรรดิโคโตกุได้ย้ายเมืองหลวงจากนาราไปยังโอซาก้า พระราชวังนานิวะสร้างโดยจักรพรรดิ์โคโตกุ ยังคงอยู่ในเมืองโอซาก้าในฐานะ อุทยานซากปรักหักพังพระราชวังนานิวะ และสามารถเยี่ยมชมได้ ว่ากันว่าเป็นพระราชวังที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้น เมืองหลวงก็เปลี่ยนมาเป็น นางาโอกะเคียว (เกียวโต), เฮโจเคียว (นารา), เฮอันเคียว (เกียวโต), คามาคุระ และเอโดะ (โตเกียว) แม้ว่าเมืองหลวงจะย้ายไปยังภูมิภาคอื่น โอซาก้าก็ยังคงพัฒนาเป็นเมืองที่สองอย่างต่อเนื่อง และมีบทบาทสำคัญในการแลกเปลี่ยนทางการค้าและวัฒนธรรม โดยทำหน้าที่เป็นจุดติดต่อทางการทูตกับประเทศต่างๆ ในเอเชียโดยเฉพาะ

เมืองปราสาทของฮิเดโยชิ

ในปี 794 เมืองหลวงของญี่ปุ่นได้ก่อตั้งขึ้นที่เฮอันเกียว ตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไป ยุคนั้นเรียกว่ายุคเฮอัน และมีวัดพุทธหลายแห่งถูกสร้างขึ้นในเกียวโตและโอซาก้า ศิลปะ งานฝีมือ และวรรณกรรมสตรี เช่น The Tale of Genji ของมุราซากิ ชิกิบุ ก็เฟื่องฟูเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษปี 1100 การเคลื่อนไหวเพื่อโค่นล้มตระกูลไทระซึ่งมีอิทธิพลในขณะนั้นได้เริ่มมีบทบาท และกลุ่มเกนจิก็สามารถพิชิตได้สำเร็จ มินาโมโตะ โนะ โยริโทโมะเข้ายึดอำนาจและก่อตั้งรัฐบาลโชกุนคามาคุระขึ้น จากที่นี่ เราจะก้าวไปสู่ยุคเซ็นโงกุ ซึ่งเป็นช่วงที่สงครามเกิดขึ้นบ่อยครั้ง

ประมาณศตวรรษที่ 14 โอซาก้าได้รับความเสียหายอย่างกว้างขวางจากสงคราม ในปี 1496 เรนเนียว ซึ่งเป็นมหาปุโรหิตคนหนึ่งได้เริ่มก่อสร้างอิชิยามะ โกโบบนที่ราบสูงคามิมาจิ อิชิยามะโกโบแห่งนี้เป็นทั้งวัดและที่พักอาศัยของพระสงฆ์ และต่อมาถูกเรียกว่าอิชิยามะฮงกันจิ จากนั้นวัดอิชิยามะฮงกันจิก็ทำหน้าที่เป็นป้อมปราการเพื่อหยุดยั้งแนวรบ

ในช่วงครึ่งหลังของยุคมุโรมาจิ (ค.ศ. 1336-1573) โอดะ โนบุนางะ ซึ่งมีกำลังทหารที่แข็งแกร่งมาก ได้พยายามโจมตีที่ราบสูงคามิมาจิในโอซาก้า ที่ราบสูงคามิมาจิสามารถมองเห็นได้ชัดเจนเมื่อมองไปยังโอซาก้าในยุคปัจจุบัน และเป็นที่ราบสูงที่อ่อนโยนและอยู่ในทำเลที่ดีเยี่ยมซึ่งสามารถมองเห็นพื้นที่โอซาก้าทั้งหมดได้ตามชื่อเลย นอกจากนี้ ในเวลานั้น อ่าวโอซาก้ายังอยู่ใกล้กับที่ราบสูงคามิมาจิ ทำให้ยากต่อการพิชิตแม้ว่าจะมีกองกำลังศัตรูเข้ามาโจมตีก็ตาม ประเด็นสำคัญอีกประการหนึ่งคือมันถูกคั่นระหว่างแม่น้ำยามาโตะและแม่น้ำโยโดกาวะ ในเวลานั้น โลจิสติกส์ใช้ทางน้ำเป็นหลัก เรือสินค้าจำนวนมากมาจากเซโตะอุจิ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะครอบงำเศรษฐกิจในฐานะพื้นที่การค้า และเป็นภูมิประเทศที่เจาะทะลุได้ยาก โอดะ โนบุนากะมั่นใจว่าหากเขาพิชิตพื้นที่นี้ เขาจะสามารถควบคุมโอซาก้า แม้แต่ญี่ปุ่นและประเทศโดยรอบอื่นๆ ได้

โอดะ โนบุนางะยังคงโจมตีวัดอิชิยามะฮงกันจิอย่างต่อเนื่องเป็นเวลากว่า 10 ปี ในที่สุด วัด Ishiyama Honganji ส่วนใหญ่ก็ถูกไฟไหม้ และโอซาก้าก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของ Oda Nobunaga จากนั้นได้เริ่มต้นการปกครองของญี่ปุ่นโดยโทโยโทมิ ฮิเดโยชิ ผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากโนบุนางะ ซึ่งประจำอยู่ที่โอซาก้า ฮิเดโยชิสร้าง ปราสาทโอซาก้า ในปี 1583 ในสมัยอะซูจิ-โมโมยามะ (1574-1600) โครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ได้สร้างคูน้ำล้อมรอบปราสาทโอซาก้า ขยายแม่น้ำของโอซาก้าให้กว้างขึ้น และพัฒนาให้เป็นศูนย์กลางการคมนาคมที่เชื่อมต่อกับทะเล อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการปิดล้อมฤดูหนาวที่โอซาก้าในปี ค.ศ. 1614 และการปิดล้อมฤดูร้อนที่โอซาก้าในปี ค.ศ. 1615 ปราสาทโอซาก้าและเมืองปราสาทจึงถูกไฟไหม้ และตระกูลโทโยโทมิก็ถูกทำลายด้วย

ศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรม

ตระกูลโทกุงาวะขึ้นครองอำนาจและศูนย์กลางทางการเมืองได้ย้ายไปที่เอโดะ (โตเกียวในปัจจุบัน) จากนั้นญี่ปุ่นก็เข้าสู่ยุคแห่งการโดดเดี่ยวประเทศ โอซาก้าซึ่งกลายเป็นเถ้าถ่านก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วเนื่องจากลักษณะนิสัยของชาวโอซากา เติบโตขึ้นอีกครั้งในฐานะเมืองเศรษฐกิจ ในเวลานั้น โอซาก้าซึ่งห่างไกลจากเอโดะถูกเรียกว่า ``ครัวของชาติ'' เหตุผลก็คือสินค้าสำคัญๆ เช่น อาหารและข้าว มักถูกซื้อและขายในโอซาก้าบ่อยครั้ง ข้าวถูกส่งจากโอซาก้าทั่วประเทศญี่ปุ่นและสนับสนุนอาหารญี่ปุ่น เรายังเริ่มส่งออกผลิตภัณฑ์จำนวนมากไปยังต่างประเทศ

การเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องนี้นำไปสู่การพัฒนาวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ในโอซาก้า วัฒนธรรมศิลปะยอดนิยมที่คนทั่วไปสามารถเพลิดเพลินได้ถือกำเนิดขึ้นจากวัฒนธรรมดั้งเดิม นอกจากโรงละครหุ่นที่เรียกว่าโจรุริ (ซึ่งว่ากันว่าเป็นบรรพบุรุษของบุนราคุ) แล้ว โรงละครโนห์และ คาบูกิ อันเป็นเอกลักษณ์ของโอซาก้าก็ถือกำเนิดขึ้นด้วย โอซาก้ายังเป็นเมืองที่มีส่วนสนับสนุนการศึกษาอีกด้วย โรงเรียนที่ก่อตั้งขึ้นในโอซาก้าได้ผลิตนักวิชาการจำนวนมากซึ่งมีอิทธิพลอย่างมากต่อญี่ปุ่นในขณะนั้น เทคิจูกุ ก่อตั้งขึ้นเพื่อเป็นโรงเรียนสำหรับการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และการแพทย์ตะวันตก ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ญี่ปุ่นได้ยกเลิกการแยกตัวออกจากประเทศและเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ ในบรรดานักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาจากเทคิจูกุ ได้แก่ สมาชิกที่มีส่วนร่วมในการเปิดประเทศและปฏิรูปรัฐบาลญี่ปุ่น ต่อมามหาวิทยาลัยโอซาก้า

แมนเชสเตอร์แห่งตะวันออก

การฟื้นฟูเมจิ (พ.ศ. 2411) เป็นการปฏิรูปที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น เมืองหลวงกลายเป็นโตเกียว และโอซาก้าเติบโตขึ้นอย่างมากในฐานะเมืองเศรษฐกิจ ในขณะที่โอซาก้าซึ่งเป็นเมืองการค้าซบเซา ดังนั้นโอซาก้าจึงพยายามที่จะกลายเป็นเมืองอุตสาหกรรม ควันพลุ่งพล่านออกมาจากเขตอุตสาหกรรม และในปลายศตวรรษที่ 19 โอซาก้าได้รับฉายาว่า "เมืองแห่งควัน" เมืองนี้ได้รับสมญานามว่า ``แมนเชสเตอร์แห่งตะวันออก''

ในปี พ.ศ. 2432 เมืองนี้ได้รับการสถาปนาเป็นเมืองโอซาก้า ทันทีที่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นเมืองของญี่ปุ่น ในปี 1903 นิทรรศการอุตสาหกรรมแห่งชาติครั้งที่ 5 ก็จัดขึ้นในพื้นที่เทนโนจิ เทคโนโลยีและผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมคุณภาพสูงมารวมตัวกันที่นั่น เพื่อดึงดูดโลกอุตสาหกรรมของประเทศและชนชั้นสูงที่ติดตามเทคโนโลยีล้ำสมัย ในปีเดียวกันนั้น รถรางสาธารณะคันแรกของญี่ปุ่นเริ่มต้นที่โอซาก้า จนถึงปี 1925 โอซาก้าเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในญี่ปุ่นและใหญ่เป็นอันดับหกของโลก

การทำลายล้างและการฟื้นฟูในช่วงสงคราม

หนึ่งในสามของโอซาก้าถูกทำลายโดยการโจมตีทางอากาศของอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พื้นที่การค้าและอุตสาหกรรมหลายแห่งตกเป็นเป้าหมายของการโจมตีทางอากาศเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ต้องขอบคุณแผนการฟื้นฟูหลังสงครามและทัศนคติเชิงบวกของชาวโอซากะ ทำให้โอซาก้ากลับมามีชีวิตชีวาก่อนสงครามอีกครั้ง ปัจจุบันมีบริษัทและนักธุรกิจต่างๆ เข้ามาทำงานที่โอซาก้า บริษัทและนักธุรกิจจำนวนมากได้ส่งเสริมเศรษฐกิจของโอซาก้า และยังคงเป็นศูนย์กลางเมืองทางตะวันตกของญี่ปุ่น

ในปี 1970 โอซาก้าได้รับเลือกให้เป็นสถานที่จัดงาน World Expo ครั้งแรกของเอเชีย ตั้งแต่นั้นมา โอซาก้ายังคงเป็นเจ้าภาพจัดงานแสดงสินค้าระดับนานาชาติ การประชุมระดับนานาชาติ นิทรรศการ และการประชุมระดับนานาชาติทุกประเภทอย่างต่อเนื่อง การประชุมสุดยอดเอเปคปี 1995 เป็นตัวอย่างหนึ่ง โอซาก้ามีทุกอย่าง: สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการประชุม เช่น ศูนย์การประชุมนานาชาติโอซาก้าที่สามารถรองรับแขกจากทั่วทุกมุมโลก โรงแรมชั้นนำ อาหารอร่อย วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ ตลอดจนความบันเทิงและการพักผ่อนที่หลากหลาย โอซาก้าเป็นเมืองสำคัญในเอเชียสมัยใหม่และเป็นมหานครระดับโลก