ยาโอะเป็นแหล่งกำเนิดของ ``คาวาจิ ออนโด'' และ ``นางาชิบูชิ เซโช คาวาจิ อนโดะ'' ที่สืบทอดมาจากวัดโจโคจิ ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นเครื่องต้นแบบ และได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งใน ``100 เสียงที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น' ' (เดิมชื่อสำนักงานสิ่งแวดล้อม) อนโดะอันมีเอกลักษณ์ซึ่งได้รับการฝึกฝนและขับร้องโดยสมาชิกของสมาคมอนุรักษ์ในบริเวณศาลเจ้ามาหลายชั่วอายุคน จะดังก้องไปทั่วบริเวณศาลเจ้าซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนทุกปีในวันที่ 23 และ 24 สิงหาคม ในปี 1385 Matagoro Taifu Fujiwara Moritsugu ได้บูรณะวัดแห่งนี้ ในปี 1390 โยชิมิตสึ อาชิคางะ ได้สร้างสถานที่สวดมนต์และมอบแผ่นป้ายที่มีคำว่า ``ฮัตสึสึยามะ'' และ ``วัดโจโคจิ'' และต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดโจโคจิ ในปีที่ 20 ของรัชสมัยเคโช (ค.ศ. 1615) โทโดะ ทาคาโทระจากฝ่ายโทคุงาวะตั้งค่ายของเขาที่นี่ระหว่างการรณรงค์ฤดูร้อนที่โอซาก้า และแผ่นขอบเปื้อนเลือดจากตอนที่เขาตรวจสอบคอยังคงเรียกว่าเพดานเปื้อนเลือด