กล่าวกันว่ามีต้นกำเนิดในปีที่ 6 ของรัชสมัยเอนเรียคุ (787) เมื่อจักรพรรดิคันมุสร้างศาลเจ้าชานเมือง (โคชิดัน) ในบริเวณนี้ทางตอนใต้ของนากาโอกะเคียวเพื่อเป็นที่สักการะจักรพรรดิโคนินผู้เป็นบิดาของเขา กล่าวกันว่าเป็นไปตามแบบอย่างของจักรพรรดิจีน ซึ่งได้จัดตั้งหอสักการะทางตอนใต้ของเมืองหลวงในช่วงครีษมายันทุกปีเพื่อประดิษฐานจักรพรรดิ์ ศาลเจ้าหลักสร้างขึ้นในสไตล์อิคเคนชะ และได้รับการบูรณะในปีที่ 4 ของคะเซอิ (ค.ศ. 1238) ในสมัยคามาคุระ และปีที่ 8 ของโอเอ (ค.ศ. 1401) ในสมัยมุโรมาจิ ภายนอกยังคงรักษาสไตล์ของสมัยคามาคุระด้วยการแกะสลักที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม เช่น กบ ร่วมกับศาลเจ้าหลักของศาลเจ้ายาฮาตะซึ่งเป็นศาลเจ้าในเครือที่ตั้งอยู่ติดกัน ทั้งสอง ถือเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ ที่ด้านหลังของห้องสักการะของศาลเจ้าคะตะโนะ เทนจิน ที่ด้านบนของบันไดหินคือศาลเจ้าคิฟุเนะ ซึ่งเป็นศาลเจ้าในเครือที่กล่าวกันว่าเป็นที่ตั้งของพระราชวังคุซูฮะ สร้างขึ้นโดยจักรพรรดิเคอิไตในช่วงศตวรรษที่ 6