ในปีที่ 4 ของรัชสมัยโจกัน (862) โทโดะ หลานชายของซากาโนะอุเอะ โนะ ทามุระมาโระ โชกุนผู้พิชิตผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยเฮอันต้นๆ ได้เรียกร้องซูซาโนะโอะ โนะ มิโคโตะ เป็นศาลเจ้าเก่าแก่ที่กล่าวกันว่าสร้างขึ้นเพื่อเป็นเทพผู้พิทักษ์ ของฮิราโนะโกะในห้องโถงเดียว ในปีแรกของรัชสมัยเค็นคิว (1190) ในช่วงต้นยุคคามาคุระ คุมาโนะ ซันโช กงเกนได้รับการร้องขอและประดิษฐานอยู่ในห้องโถงที่สอง และยิ่งไปกว่านั้น ตามคำสั่งของจักรวรรดิของจักรพรรดิโก-ไดโงะ อิซานามิ โนะ มิโคโตะ และฮายาทามะ โอซง ก็ถูกประดิษฐานอยู่ Kotosaka-no-no-mikoto (Yatamano-no-mikoto) ประดิษฐานอยู่ในห้องโถงที่สาม อาคารศาลเจ้าทั้งสามแห่งถือเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ ที่นี่เป็นห้องโถงเร็งกะแห่งเดียวที่เหลืออยู่ในญี่ปุ่น และแม้ว่าสังคมเร็งกะจะยุติลงหลังจากยุคเมจิ แต่ก็ได้รับการฟื้นฟูอีกครั้งในปี 1987 และสมาคมฮิราโนะ โฮราคุ เรนกะก็จัดขึ้นเป็นประจำ ในบริเวณนี้มีต้นการบูรขนาดใหญ่ (อนุสรณ์สถานทางธรรมชาติของจังหวัด) ว่ากันว่ามีอายุระหว่าง 800 ถึง 1,000 ปี และต้นแปะก๊วยยักษ์ที่มีอายุประมาณ 500 ปี ว่ากันว่าถ้าคุณขอพรกับต้นไม้ยักษ์ต้นนี้ น้ำนมของคุณก็จะดีขึ้น และอาการเจ็บป่วยที่เต้านมของคุณจะหายขาด ทุกๆ ปีในวันที่ 13 เมษายน พิธีกรรมโอตาอุเอะชินโต (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ระดับชาติ) จะจัดขึ้นเพื่อขอพรเพื่อการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์และโชคลาภทางการเงิน และมีการจัดกิจกรรมซึ่งมีการหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความโชคดีที่เทพเจ้ามอบให้ในศาลเจ้า มีรูปร่างเหมือนทุ่งนา ฉันนั้น.