ก่อตั้งขึ้นในพื้นที่นี้ในปี 1644 (คาเนอิ 20) และสุกาวาระ โนะ มิจิซาเนะเป็นเทพที่ประดิษฐานอยู่ ระหว่างการฟื้นฟูยุคเฮเซ เมื่อเราพลิกกระดานที่เขียนว่าศาลเจ้าสุกาวาระบนแผ่นจารึกของศาลเจ้า ก็มีคำว่า เท็นมังกุ ปรากฏขึ้น เนื่องจากกล่องบรรจุม้วนหนังสือแบบแขวนของมิจิซาเนะ สึกาวาระ ที่สร้างขึ้นในปี 1752 มีข้อความว่า "เท็นมังกุ" อยู่ด้านหน้าด้วย จึงคิดว่าน่าจะเป็นการดีกว่าถ้าจะใช้การบูรณะเป็นโอกาสที่จะเรียกมันว่าเท็นมังกุดั้งเดิม ของนักบวชได้เปลี่ยนชื่อเป็น Morofuku Tenmangu เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2542 งานแกะสลักที่สามารถมองเห็นได้บนเสา หน้าจั่ว และจมูกไม้ของห้องโถงหลัก ซึ่งได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมโดยเมืองไดโตะ ยังคงอยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมโมโมยามะในสมัยเอโดะตอนต้น (หลังคาเปลือกไม้ไซเปรส 1-เคน โครงสร้างแบบศาลเจ้า) การฟื้นฟูในยุคเฮเซได้นำสีสันที่สดใสดั้งเดิมกลับมา เทศกาลที่มีชีวิตชีวาที่สุดของปีคือเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงในเดือนตุลาคม เป็นเทศกาลทั่วทั้งหมู่บ้าน โดยมีแผงขายของตั้งเรียงรายและมีขบวนแห่ดันจิริทุกขนาด นอกจากนี้ยังมีเทพฟันประดิษฐานอยู่ในพื้นที่ศาลเจ้า ซึ่งว่ากันว่ามีฤทธิ์แก้อาการปวดฟันได้