ศาลเจ้านิชิโคริอยู่ห่างจากสถานีคาวานิชิบนสายคินเท็ตสึนากาโนะไปทางเหนือประมาณ 500 ม. บริเวณนี้เป็นอดีตเขตนิชิโคโอริ และครั้งหนึ่งเคยเรียกว่าเขตนิชิกิเบะ เนื่องจากเป็นเส้นทางสำคัญที่นำไปสู่เมืองหลวงของยามาโตะผ่านทางน้ำจากนานิวะ วัฒนธรรมภาคพื้นทวีปจึงถูกสืบทอดมา และว่ากันว่ามีหมู่บ้านชื่อแพ็กเจ-เคียวใน ``วาเมโช'' (พจนานุกรมที่รวบรวมไว้ในเฮอัน ระยะเวลา) ว่ากันว่า. กล่าวกันว่าชื่อ ``นิชิโคริ'' ต่อมาได้กลายมาเป็นเขตนิชิกิเบะ และชื่อสถานที่ นิชิโคริ เกิดขึ้นเพราะผู้คนที่มีทักษะด้านสิ่งทอที่มาจากแพ็กเจมาตั้งรกรากที่นั่นและมอบผ้าทอลายทแยงและสิ่งทออื่นๆ แก่ราชสำนักของจักรพรรดิ มาซู ศาลเจ้าหลักสร้างขึ้นในปี 1363 เป็นอาคารหน้าจั่วสามห้องอันงดงามที่มีหลังคาเปลือกไม้ไซเปรส ตกแต่งด้วยเครื่องเขิน สีแทน และการลงสี ได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ พร้อมด้วยศาลเจ้าทั้งสองด้าน