หนึ่งในสะพานที่สร้างขึ้นเหนือแม่น้ำนิชิโยโกโบริ เดิมเรียกว่า ``สะพานทงดามาจิ'' และต่อมาคือ ``โทบาชิ'' และชื่อของชินาโนะสามารถพบเห็นได้ในบันทึกจากยุคเก็นโรคุ (ค.ศ. 1688-1704) ในเวลานั้น ความยาวของสะพานคือ 13 เคน และ 1 ชาคุ (ประมาณ 25.9 ม.) และความกว้างคือ 2 เคน (ประมาณ 3.9 ม.) กล่าวกันว่าแม่น้ำนิชิโยโคโบริถูกขุดโดยชิจิโรเอมอน นากาเสะ พ่อค้าไม้รุ่นแรก และไหลจากเหนือ-ใต้ผ่านใจกลางโอซาก้าจากแม่น้ำโทซาโบริไปยังแม่น้ำโดทงโบริ ตามแนวชายฝั่งมีบ้านพ่อค้าหลายแห่ง โดยเฉพาะพ่อค้าไม้และพ่อค้าเครื่องปั้นดินเผา เมื่อมีการเปิดระบบรถรางในปี 1913 สะพานชินาโนะก็ถูกแทนที่ด้วยสะพานเหล็กคานเหล็กเรียบง่ายขนาด 3 ช่วง (2 เสาตรงกลาง) (ยาว 23.0 ม. กว้าง 22.0 ม.) แม่น้ำนิชิโยโกโฮริได้รับการทวงคืนตั้งแต่ปี 1964 ถึง พ.ศ. 2514 สำหรับการก่อสร้างทางด่วนฮันชิน และได้หายไป ปัจจุบันเหลือเพียงอนุสาวรีย์หินเท่านั้น