ในช่วงยุคเซ็นโงกุ ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งสงครามและการลุกฮืออย่างต่อเนื่อง ทอนดะบายาชิเป็นเมืองที่ปกครองตนเองทางศาสนา โดยมีกำแพงดินและคูน้ำล้อมรอบสาขาวัดโคโชจิของนิกายอิกโกะ เดิมเมืองนี้เรียกว่าโรคุสุจิ นานะโช และประตูคิโดะได้รับการจัดตั้งขึ้นที่สี่แห่งรอบปริมณฑล ห่างจากตะวันออกไปตะวันตกประมาณ 400 เมตร และจากเหนือจรดใต้ 350 เมตร และประตูคิโดะถูกปิดในเวลากลางคืนเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยของสาธารณะ การแบ่งแยกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นระเบียบยังคงหลงเหลืออยู่เกือบจะเหมือนเช่นทุกวันนี้ และซากกำแพงดินและคูน้ำยามที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้บางส่วนทำให้เรานึกถึงอดีตอันไกลโพ้น โจโนมงซูจิซึ่งทอดยาวจากเหนือจรดใต้ใจกลางเมือง ปัจจุบันมีทาวน์เฮาส์ประมาณ 600 หลัง โดยในจำนวนนี้ประมาณ 250 หลังยังคงเป็นบ้านแบบดั้งเดิม ทำให้รู้สึกถึงประวัติศาสตร์และสไตล์ ``บ้านพักของครอบครัวสุกิยามะหลังเก่า'' ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญที่ได้รับการแต่งตั้งในระดับประเทศ และ ``บ้านพักของครอบครัวนากามูระ'' ก็เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากจังหวัด พื้นที่ทั้งหมดถูกกำหนดให้เป็นเขตอนุรักษ์ที่สำคัญของประเทศสำหรับกลุ่มอาคารแบบดั้งเดิม